Het leven op zijn mooist

Al ruim 8 maanden is mijn leven hectischer dan ooit. Verschoon ik geen luier, dan sta ik wel een fles klaar te maken. Haal ik geen kind van de crèche, dan mail ik klanten wel een factuur voor de huur. En ondertussen doe ik een wasje hier, een stofzuigje daar. Aai ik mijn katten over hun bol (of gil ik dat ze niet zo irritant moeten doen) en troost ik mijn zoon als hij verdrietig is.

Uitgeblust plof ik dan op de bank als mijn kleine apie in zijn bedje in slaap is gevallen. Bijna vergetend dat ik zijn fles voor de volgende ochtend nog klaar moet maken en extra kleren voor de crèche klaar moet leggen. Als dan ook nog de vaatwasser is ingeruimd en mijn huiskamer er weer een beetje fatsoenlijk bij staat vind ik het wel genoeg. Ik duik mijn mandje in.

Nog even een aflevering (of 2) van Dexter kijken en dan is het toch echt heus wel een beetje bedtijd! Maar niet voordat ik nog 1 laatste dingetje heb gedaan. Een van de heerlijkste momenten van mijn dag. Nog even bij onze zoon kijken en om hem een kus te geven.

"Zullen we nog even bij A. kijken?" vragen we elkaar elke avond. Ik sta al naast het bed voordat het is uitgesproken. Zachtjes sluipen we naar zijn kamer en verlichten ondertussen de gang. Op mijn allerzachtst probeer ik zijn deur open te doen. Het geluid van mijn diep ademende zoon komt me tegemoet. Geluk overspoelt me direct. Hij is tevreden...

Ik gluur langs de deur in zijn bedje. Op zijn zij gedraaid in zijn slaapzakje. Zijn bolle knuistjes voor zijn allermooiste gezichtje. Zijn pinkjes zoals altijd een klein beetje uitgestoken en soms zijn andere handje op zijn pols. Rust. Ik kijk T. aan en zie hetzelfde in zijn ogen wat ik ook voel. Geluk in zijn puurste vorm.

T. pakt voorzichtig zijn Nijn bij hem vandaan. Een diepe zucht en zacht gesmak. Papa kust hem en legt zijn hand eventjes op zijn rug. Alsof hij daarmee wil zeggen: Papa is er voor je en gaat nooit weg. Mijn buik voelt vlinders. Dan maakt papa voorzichtig plaats voor mama. Zachtjes buig ik over hem heen en ruik eventjes aan zijn haar. De fijnste geur die ik ooit geroken heb. Zijn geur, die niemand anders heeft. Die ik zou kunnen herkennen uit duizenden. Nog een klein kusje op zijn wang en ik fluister: "Welterusten lieverdje. Mama houdt voor altijd van jou." Ik blijf nog even naar hem staren en luisteren naar zijn rustige ademhaling. Dit is onze zoon die daar zo heerlijk ligt te slapen.

Alle hectiek van de dag is verdwenen. Complete rust en ultiem geluk is wat ik voel. Slaap lekker lieve Aid. Tot in dromenland en morgen knallen we samen met papa de dag weer door!